Uzaklaştırıldım

Karar henüz çıkmadı ama neredeyse kesin bir durum. Tabancadaki mermi artık haznesinde değil. Ne zamandır tehdit edildiğim şeyi yaşamaktayım ve tabancanın artık boş olması beni rahatlatıyor. Bunun bir kırılma noktası olmasını umuyorum.

Yıllardır bile bile plastik çiçeği suladım. Yeşermeyeceğini bile bile. Kardeşim bana kapısını açtı. Şimdi oradayım. Tahminimce 3 ay uzaklaştırma gelir ve ben bu süreçte daha sağlıklı düşünme imkanı bulurum.

Bundan sonraki süreçte muhtemeldir ki dilekçesini geri çekecek. Fakat ben uzun bir süre ara vermeyi düşünüyorum, kısa sürede dönmeyeceğim.

Mevcut sürecin devamı benim aleyhime işleyecektir. Bundan sonra ne yeni tavizler verebilirim, ne de mevcudu sürdürebilirim.

Olası bir senaryo ayrılık süreci. Fakat bu süreç erkeğin hamile kalması gibi kısır bir süreç. Biz ayrılık koşullarında anlaşamayız. Uzak kalmak en iyi çare. Evde uzak kalamıyoruz. Fiziksel uzaklıktan başka çare yok.

Muhtemelen birkaç ay sonra eve dönerim ama eski gibi devam edemem, etmemeliyim. Bundan sonraki süreçte mutlaka bir takım önemli değişiklikler yapmam gerek.

Şimdiye kadar ver-kurtul ile zamanı tükettim ama önümüzdeki zaman hala fazla. Bir arada kalmamız oldukça sıkıntılı. Ya ben onu göndereceğim veya ben kendim başka bir yere taşınacağım.

Evden uzaktaki günlerim beklentilerimden iyi geçiyor fakat uzun vadede kardeşimin yanında kalamam. İlk seçenek olarak onu babasının evine sepetlemeyi düşünebilirim ama ufaklığın hala ufak olmasına çare bulamıyorum.

İkinci seçenek olarak kendime ev tutabilirim ama hem ekstra masraf hem de çocuklardan ayrılmış olurum.

Üçüncü seçenek evde itişmeye devam etmek ama bu en sancılısı.

Zaman zaman kendimi uzaklaştırmak suretiyle evde kalabilirim. Bu iş savaşmadan olmayacak. Bir süre sonra oğlan büyümüş olacaktır. Fakat eski fedakarlıklarıma devam etmeyeceğim. 

Evi uygun bir zamanda satıp batıkentte daire almam lazım. Yeni hayatımın temellerini atmam lazım. Ne kadar beklesem de birkaç seneden fazla mevcudu sürdüremem.